Czym przykleić parkiet?

Klej musi solidnie połączyć elementy drewnianej posadzki z podłożem. Powinien też kompensować niewielkie ruchy parkietu, spowodowane zmianą temperatury lub wilgotności, a także obciążeniami użytkowymi. Dobór kleju może przesądzić o jego żywotności i stanie.

Rodzaje klejów do parkietu

• Kleje dyspersyjne – czyli takie, których rozcieńczalnikiem jest woda. Z powodzeniem można je stosować do niedużych klepek, których długość wynosi maksymalnie 50 cm. Możemy nimi kleić również mozaikę parkietową lub parkiet przemysłowy. Nie nadają się jednak do niektórych gatunków drewna egzotycznego, na przykład iroko, ipe, lapacho i teku. Nie są też polecane do klepek bukowych. Kleje dyspersyjne wykazują dużą elastyczność. Ostrożnie trzeba się obchodzić z dyspersyjnymi klejami proszkowymi. Rozrabia się je samodzielnie i czasem łatwo przedawkować wodę.

• Kleje poliuretanowo-epoksydowe lub poliuretanowe – nadają się do przyklejania elementów o dowolnych rozmiarach, więc również długich desek podłogowych. W większości kleje te mają dość dobrą elastyczność, ale wyjątkowo elastyczne są jednoskładnikowe kleje poliuretanowe. Tych ostatnich lepiej nie stosować do układania lamparkietu, w którym elementy są łączone na styk. Do tego typu posadzki bezpieczniej będzie wybrać klej rozpuszczalnikowy z żywicami syntetycznymi lub poliuretanowy dwuskładnikowy. Są one mniej elastyczne niż kleje poliuretanowe jednoskładnikowe.

• Kleje rozpuszczalnikowe – stosuje się je do przyklejania średnich i dużych elementów, ale pod warunkiem, że mają one budowę warstwową. Są więc w sam raz do paneli lub finish-parkietu. Kleje rozpuszczalnikowe mają najniższą elastyczność spośród wszystkich.

Klejem do dużych elementów można kleić również małe klepki, jednak zasada ta nie działa w drugą stronę. Klej do klepek nie będzie się nadawał do desek lub długich dyli podłogowych.

Jaki grunt, taki klej

Dostosowanie kleju do wielkości drewnianych elementów to często jednak tylko połowa sukcesu. Jeżeli podłoże było gruntowane (na przykład wymagało osuszenia lub wzmocnienia), trzeba odpowiednio dobrać klej do zastosowanego gruntu.

• Kleje dyspersyjne można stosować tylko na dyspersyjne grunty.
• Kleje rozpuszczalnikowe z żywicami syntetycznymi – na grunty rozpuszczalnikowe.
• Kleje dwuskładnikowe poliuretanowe – na grunty epoksydowe i poliuretanowe.
• Kleje jednoskładnikowe poliuretanowe – na grunty dyspersyjne, epoksydowe, poliuretanowe, lateksowo-epoksydowo-cementowe.
• Kleje dwuskładnikowe poliuretanowo-epoksydowe – na grunty epoksydowe, poliuretanowe, lateksowo-epoksydowo-cementowe.

Ile czasu na klejenie?

Kleje mają różny czas schnięcia. Od niego zależeć będzie, jak bardzo trzeba się śpieszyć z klejeniem. Dość szybko schną kleje dwuskładnikowe (gotowe do użycia po zmieszaniu obu składników). Wolniej – kleje dyspersyjne i jednoskładnikowe poliuretanowe lub rozpuszczalnikowe.

Który klej jest najsilniejszy?

Najlepszą przyczepność i siłę wiązania mają dwuskładnikowe kleje epoksydowe. Można używać ich do mocowania posadzek na wszelkich typach podłoży spotykanych w domach, nawet na starej terakocie, metalu lub płytkach kamiennych.

Od nanoszenia do szlifowania

Kleje nakłada się na podłoże packą zębatą. Wysokość jej zębów dobieramy do rodzaju posadzki. Jeśli ma to być parkiet grubości 1,5 cm, stosujemy pacę o wysokości zębów około 4 mm. Przy dylach podłogowych grubości 2,2 cm zęby powinny mieć 8-10 mm. Jednorazowo można nakładać tylko tyle kleju, by przymocować kilka rzędów klepek. W zależności od rodzaju kleju różny jest czas oczekiwania od ułożenia do pełnego użytkowania posadzki. Większość klejów dyspersyjnych i rozpuszczalnikowych osiąga pełną wytrzymałość co najmniej po upływie trzech dni. Kleje poliuretanowe już po blisko 24 godzinach.