Dylatacje w ogrzewaniu podłogowym. Dlaczego, gdzie i jak prawidłowo stosować dylatacje?

Produkty firmy COMAP POLSKA w serwisie tuznajdziesz.pl

Dlaczego należy stosować dylatacje?

Beton na skutek zmian termicznych zmienia swoją objętość. W przypadku ogrzewania podłogowego ma to miejsce w czasie rozgrzewania lub ochładzania się płyty grzewczej (jastrychu). Zależnie od wymiarów płyty, zmiana długości jest większa na dłuższym boku, a mniejsza na krótszym (rys. 1). Zmiany objętości płyt grzewczych spotykanych w budownictwie powodują kilkumilimetrowe zmiany długości lub szerokości grzejnika podłogowego. Jest to tylko i aż kilka milimetrów. Rysunek 2 przedstawia możliwe następstwa takich zmian. Niestety zjawisko takie może wystąpić w praktyce. Płyta grzewcza, zgodnie z zasadami fizyki, rozszerza się na skutek ogrzewania. Ściany ograniczające pomieszczenie zazwyczaj stanowią na tyle solidną przeszkodę, że naprężenia powstające w płycie powodują jej wypiętrzenie, często w środkowej części. Objawia się to pęknięciem jastrychu oraz pokrycia podłogi, np. kamienia czy płytek ceramicznych. Ktoś może powiedzieć, że w przypadku wykończenia podłogi wykładziną dywanową lub drewnem takie pęknięcie będzie praktycznie nie do zauważenia – i ma rację. Nie wolno jednak zapominać, że w jastrychu mamy zatopione rury ogrzewania podłogowego, które są również narażone na rozerwanie w przypadku pękania jastrychu. Dzieje się tak dlatego, że rura jest bardzo szczelnie otoczona betonem – możemy powiedzieć, że jest w silnym „uchwycie” jastrychu, który w pewnym momencie zaczyna rozciągać rurę z dużą siłą. Zmiany długości są co prawda niewielkie, ale wystarczające do rozerwania rury, nawet … renomowanego producenta. Zatem, aby uniknąć sytuacji opisanych powyżej, należy robić (w rozsądny sposób) dylatacje, które po wykonaniu wylewek stworzą przestrzeń niezbędną dla ruchu płyt grzewczych.

W których miejscach umieszczać dylatacje?

Jest kilka podstawowych wytycznych, które określają, kiedy i w jakiej sytuacji zastosować dylatację w ogrzewaniu podłogowym. Możemy wyróżnić:
• dylatację brzegową na obrzeżu grzejnika podłogowego – stanowi ją polietylenowa taśma dylatacyjna (gr. 8 mm, wys. 150 mm)
• dylatację w miejscach łączenia się niezależnych płyt grzewczych (w progach sąsiadujących pomieszczeń) – wykonywaną jako listwa dylatacyjna (gr. 10 mm, wys. 100 mm)
• dylatację dzielącą duże pola grzewcze – listwa dylatacyjna (gr. 10 mm, wys. 100 mm), w przypadku gdy: - pole powierzchni grzejnika >40 m2, - dłuższy bok grzejnika >8 m, - stosunek boków grzejnika >1:2.
• dylatację dzielącą pola grzewcze o skomplikowanym, nieregularnym kształcie, np. w postaci litery L, U itp. – wykonanie z listwy dylatacyjnej (gr. 10 mm, wys. 100 mm). Przykładowe podziały dużych płyt grzewczych i płyt o nieregularnych kształtach na rys. 3 i 4.

Rodzaje dylatacji

Dylatację brzegową wykonujemy z taśmy brzegowej dylatacyjnej. Taśma może być wyposażona w tzw. śliniak, który wykładamy na izolację termiczną w celu zabezpieczenia powstałych szczelin – między ścianą a izolacją termiczną – przed przedostaniem się zaprawy w trakcie wykonywania wylewek. Dylatację dzielącą powierzchnie grzejne wykonujemy z listwy dylatacyjnej, umieszczonej w specjalnym profilu mocującym, przyklejanym do izolacji termicznej. W przypadku zastosowania izolacyjnej płyty systemowej do ogrzewania podłogowego listwę wystarczy umieścić między wypustami paneli izolacyjnych.