Jak działa osadnik gnilny?

Zasada działania osadnika gnilnego

Osadnik gnilny, do którego spływają surowe ścieki, jest tak skonstruowany, aby przepływ nieczystości odbywał się z małą prędkością. Sprzyja to opadaniu ciężysz od wody zanieczyszczenia na dno zbiornika i wypływaniu na powierzchnię lżejszych, które tworzą kożuch przy większych ilościach.

Przeczytaj również o oczyszczalni z drenażem rozsączającym

W osadniku wstępnym przebiega pierwszy etap oczyszczenia ścieków, są to procesy mechaniczne i biologiczne. Jeśli nieczystości przebywają w urządzeniu dłużej niż trzy dni, rozpoczyna się rozkład substancji organicznych przez bakterie, głównie beztlenowe, czyli oczyszczanie biologiczne. Osadnik gnilny wyrównuje przepływ ścieków nim przepłyną do kolejnych urządzeń. Dzięki zmniejszeniu prędkości zapewnia wyższy stopień ich oczyszczenia, a tym samym niższe obciążenie kolejnych elementów oczyszczalni.

Przeczytaj również o przydomowych oczyszczalniach ze złożem biologicznym

Budowa osadnika gnilnego

Osadnik gnilny to szczelny zbiornik o pojemności kilku m³, montowany pod ziemią. Wyposażony jest w króciec wlotowy, do którego podłącza się rurę odprowadzającą ścieki z budynku, właz inspekcyjny, wentylację i króciec wylotowy, do podłączenia kolejnych urządzeń. Wentylacja odprowadza gazy beztlenowe i tlenowe powstające podczas procesów przebiegających w osadniku. Dodatkowym wyposażeniem urządzenia może być separator tłuszczu, który umożliwia wydzielenie tłuszczów na wczesnym etapie.

Do budowy osadników gnilnych wykorzystuje się tworzywo sztuczne i beton. Urządzenia z tworzyw sztucznych są szczelnie i odporne na korozję. Bardziej wytrzymałe zbiorniki betonowe stosuje się, gdy poziom wód gruntowych jest wysoki. Dzięki swojemu ciężarowi są lepiej zakotwione w gruncie.

Pojemność osadnika

Osadniki gnilne muszą spełnić wymogi normy PN-EN 12566-1:2004 Małe oczyszczalnie ścieków dla obliczeniowej liczby mieszkańców (OLM) do 50 - Część 1: Prefabrykowane osadniki gnilne. Objętość urządzenia to suma objętości czynnej, czyli ścieków przepływających przez osadnik, osadu i kożucha oraz objętości powietrza między lustrem cieczy a sklepieniem zbiornika. Objętość osadnika oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców przez średnią ilość ścieków produkowaną przez jednego mieszkańca na dobę oraz wymagany czas przebywania ścieków w osadniku.

Warto przemyśleć wybór osadnika podzielonego na komory lub oddzielne zbiorniki o zwiększonej pojemności, co wpłynie na wydłużenie czasu przebywania ścieków w urządzeniu, a tym samym na wyższą skuteczność ich oczyszczenia.

Przydomowe oczyszczalnie ścieków na Tuznajdziesz.pl