Hałas jest to dźwięk o uciążliwym natężeniu. Na jego dokuczliwość składa się wiele czynników, takich jak pora dnia (dźwięki niezauważalne podczas dnia mogą irytować w nocy) czy lokalizacja (szum przepływającej wody jest akceptowalny w łazience, ale słyszany z sypialni staje się nieznośny). Zostały, w związku z tym, opracowane normy określające dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach (PN-87/B-02151/02) w zależności ich charakteru i pory dnia, podanym w dB(A). Poziom dźwięku, to ważony filtrem A poziom ciśnienia akustycznego, będący obiektywnym pomiarowym przybliżeniem odczuwalnego dla ucha ludzkiego poziomu głośności. Na przykład dla pokoju mieszkalnego akceptowalnym poziomem dźwięku jest 35 dB(A) za dnia i 25 dB(A) w nocy. W kuchni lub łazience poziom ten wyznaczono na 40 dB(A). Należy przy tym mieć na uwadze, iż skala wyrażania parametrów akustycznych jest skalą logarytmiczną. Oznacza to, że dźwięk określony na 2 dB(A) jest dziesięciokrotnie mocniejszy niż ten rzędu 1 dB(A). Wynika z tego, iż nawet niewielkie przekroczenie dopuszczalnych poziomów dźwięku, przekłada się na znaczny wzrost dokuczliwości.
Sprawdź, jakie są kanały i kształtki wentylacyjne w Tuznajdziesz.pl
W większości przypadków, przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu w pomieszczeniach wentylowanych oraz pomieszczeniach sąsiadujących jest spowodowane pracą wentylatora tłoczącego powietrze. Przenoszenie hałasu odbywa się zarówno za pośrednictwem kanałów wentylacyjnych, jak i przez konstrukcję budynku. Powietrze poruszające się w przewodach również generuje hałas. Aby zapobiec przekroczeniu dopuszczalnych poziomów dźwięku w pomieszczeniu, należy zastosować odpowiednie zabezpieczenia ograniczające przenoszenie drgań przez strukturę budowlaną (podkładki antywibracyjne) i elementy urządzenia (połączenia elastyczne z siecią przewodów) oraz elementy do tłumienia hałasu przenoszonego drogą powietrzną kanałami wentylacyjnymi.
Najprostszym sposobem ograniczenia poziomu dźwięku hałasu, spowodowanego działaniem wentylatora, zdaje się zastosowanie wentylatorów cichobieżnych. Takie rozwiązanie w praktyce okazuje się trudne do realizacji, ponieważ wciąż większość produktów oferowanych na rynku charakteryzuje się dość wysokim poziomem emisji dźwięku. Najpowszechniejszą metodą obniżenia poziomu dźwięku hałasu w pomieszczeniu jest:
• zastosowanie tłumików akustycznych;
• wykładanie odcinków kanałów prostych materiałem dźwiękochłonnym lub ich obudowywanie.
Na izolacje akustyczne wentylacji stosuje się również:
• kratki i nawiewniki (posiadające odpowiednią izolacyjność akustyczną);
• tłumiące skrzynki rozprężne, w których montuje się zakończenia wentylacyjne;
• czerpnie i wyrzutnie tłumiące hałas.
Tłumiki instaluje się w pobliżu źródeł hałasu (wentylatorów). Jeżeli zachodzi taka potrzeba stosuje się również tłumiki wtórne instalowane bezpośrednio przed nawiewnikiem lub wywiewnikiem (np. tłumik elastyczny). W przypadku wentylatorów dachowych wykorzystuje się podstawy tłumiące, będące jednocześnie cokołami do mocowania urządzeń.
Do izolacji akustycznej wentylacji stosuje się produkty, które cechują się dużą skutecznością w tłumieniu energii akustycznej. Wyróżniamy następujące materiały do izolacji akustycznej:
• specjalne płyty, maty i otuliny z wełny mineralnej pokryte płótnem lub włóknem szklanym;
• elastyczne materiały na bazie spienionego kauczuku syntetycznego obłożone warstwą folii aluminiowej;
• panele z wełny szklanej, sztywniejszej i gęstszej od typowych izolacji z wełny mineralnej. Panele z tego materiału są zabezpieczone siatką szklaną i folią aluminiową.
Źródło: redakcja
Partnerzy serwisu
To dzięki tym firmom możemy realizować Wasze potrzeby i zainteresowania