Rusztowanie warszawskie jeszcze kilka lat temu było najczęściej spotykaną konstrukcją. Dziś już raczej nie spotyka się go na dużych placach budowy, jednak wielu murarzy czy tynkarzy działających na mniejszą skalę wciąż z niego korzysta. Rusztowanie warszawskie cechuje się budową modułową – składa się z wielu jednakowych elementów (ram), które mocuje się do siebie bez żadnych narzędzi, metodą czop-tuleja. Dzięki łatwej konstrukcji rusztowanie warszawskie można złożyć i rozłożyć bardzo szybko, prostota mocowania wyklucza też błędy montażowe.
Główne elementy stelażu –stalowe ramki – są względnie lekkie – ważą ok. 10 kg (w zależności od producenta mogą występować niewielkie różnice). Nieznaczny wpływ na wagę może mieć także obróbka – zdarzają się rusztowania warszawskie ocynkowane lub malowane.
Głównym elementem rusztowania warszawskiego są ramki-moduły o długości ok. 150 cm i wysokości ok. 80 cm. Każde dwa moduły podwyższają konstrukcję o ok. 70 cm. Kolejnym często stosowanym elementem są tzw. „połówki”, czyli krótsze ramki, o długości ok. 80 cm. Znajdują one zastosowanie w przypadku wąskich przestrzeni.
Rusztowanie warszawskie zgodnie z przepisami musi być zamocowane na podstawce regulowanej bądź podstawce z kółkiem. Niedopuszczalne jest, często widywane, stawianie rusztowania na cegłach bądź deskach. Konstrukcja powinna być także wzmocniona stężeniami ukośnymi. Ważne jest korzystanie z poręczy, zabezpieczających szczyt rusztowania. Niezbędne są także podesty robocze – spotykane także w wersji z włazem. Do wspinania się na wyższe partie rusztowania służą drabinki. Istotnym elementem są także kotwy, pozwalające na tymczasowe przytwierdzenie konstrukcji do ściany.
Jak wspomnieliśmy, konstrukcja składa się przede wszystkim z ram rurowych o długości ok. 150-160 cm. Teoretycznie może się wydawać, że wszystkie wymiary rusztowania warszawskiego powinny mieć taki sam rozmiar, jednak praktyka bywa różna. Czasem elementy różnych producentów pasują do siebie bez większych problemów, bywa jednak, że by je złożyć/rozłożyć konieczne jest użycie młotka. Jeżeli w naszych rękach znajdują się rusztowania zbliżone wymiarami, lecz o różnej wadze, wówczas warto zwrócić uwagę, by cięższe ramki znalazły się na dole konstrukcji – unikniemy wtedy zbędnego wysiłku związanego z wciąganiem ich na wysokość kilku metrów, a konstrukcja będzie bardziej bezpieczna.
Mimo wszystkich cech, o których wspomnieliśmy, rusztowania warszawskie coraz rzadziej można zobaczyć na placach budowy. Ze względu na mało skomplikowaną konstrukcję nie można korzystać z nich przy pracach na wysokości powyżej 5-6m (lub 8-10m w przypadku zakotwienia rusztowania do ściany). Obecnie ze względów bezpieczeństwa wymaga się, by robotnicy pracujący na rusztowaniach poruszali się po drabinach będących w obrębie konstrukcji. Co prawda dostępne są specjalne drabiny i podesty z włazami, jednak nie korzysta z nich zbyt wielu budowlańców. Ze względu na coraz bardziej rygorystyczne przepisy, chroniące życie i zdrowie robotników, na budowach częściej już możemy oglądać bardziej nowoczesne rusztowania. W takim przypadku taki temat jak rusztowanie warszawskie i jego wymiary przestaje budzić komplikacje.
Źródło: redakcja
Partnerzy serwisu
To dzięki tym firmom możemy realizować Wasze potrzeby i zainteresowania